නුඹ හෙමින් සැරේ හෙමින් සැරේ ආවා
පුරපස අහසට සඳට වඩා
සුනිල දියට සියපතට වඩා
හෙමින් සැරේ හෙමින් සැරේ නුඹ ආවා
වැසි කදුලක් නොම ලද අහසින්
ලිහිණි සරින් ගීයක් ඇසුණා
ඒ රන් ස්වරයෙන් මා සිත් අරණේ
සිය සිය දහසින් මල් පිපුණා . . .
අත්තටු හිමි මුත් අහස අහිමි මා
සිරකළ කුටියේ දොර හැරුණා
අහස මගෙයි මා ඉගිලී යන සඳ
හිරු සඳු වී නුඹ ළඟ සිටිනා . . .
2 comments:
නියමයි!
කවියට හුරු හිතැති
අය මෙහි නිතර යති එති
මකරන්ද සුවඳැති
නුඹ නමින් කවියට නැඟෙනු ඇති
Post a Comment