කුමාරි

අකල් මරණයට කැපවුණු
අපේ අහිංසක පෙම ගැන
කඳුලු බිඳක් නැති වුණාට
නුඹේ ඇසේ කුමාරි . . .
ඇස් සහසක කඳුලු සලා
හැඬුවා මම කුමාරි

දවස පුරා මා හඬවා
රැ සිහිනෙන් කඳුලු පිසින
නුඹට හරිම ආදරේලු
තවමත් සිත කුමාරි . . .
පරවෙන්නැති එකම මලයි
මට නම් නුඹ කුමාරි

රැ සිහිනෙන්වත් ඇවිඳින්
මා හිස සිඹ සනසන්නට
කොතැනක හෝ නුඹ සතුටින්
ඉන්න ඕන කුමාරි . . .
සෙනෙහස පිරි සිටු මැදුරක
රැජින වෙයන් කුමාරි

හිරිහැරයක් නම් මතකය
ඒ සැමරුම් තටු සිඳලා
සඳලුතලෙන් මහවැලියට
විසි කරන්න කුමාරි . . .
මට හමු වෙයි ඒ සුපැතුම්
ගඟ පතුලෙදි කුමාරි