නුඹේ ඉඟි බිඟි
දිය පොහොර ලැබ
මහද පිපි පෙම්
කුසුම එදවස
පාළු නිරුදක
මහද කතරට
කෙම් බිමක් යැයි
බිනූ සකිසඳ !
තනා සුන්දර
සිහින මන්දිර
කනේ ලූ මී
රසට මිතුරුව
නේක සිටුවර
දෑත් මඟහැර
නුඹේ දෝතට
පිදූ ඒ මල
සෙමෙන් අතහැර
ඉවත යන සඳ
කෙලෙස දොස්
පවරම් ද නුඹ හට
රැයක් එළිකොට
බසින සඳ සඳ
කෙලෙස වළකනු
නිල් අහස වුව
පිරූ පෙරුමන්
පෑරුවද සිත
රාත්රියකට
සිහින අවැසිය
No comments:
Post a Comment