ඈත පිටිසර පසල් නුවරෙක
පාසැලක පොඩි පන්ති අහුරක
පුංචි සමනල පැටව් පෙරහැර
පියමනිති ප්ලැනටේරියම වෙත
පුංචි පෙරහැර මඟ එකත්පස
නැගුණු නුගතුරු කුඩය සෙවණත
ගල්මුවා අසුනකට බර දී
හිම කිරමයක් රස බලන මම
සිතින් යමි ඒ සොඳුරු දවසට
මිතුරු පිරිවර තෙපුල් මඟහැර
අවදිකොට හිමිදිරි පාන්දර
නින්ද හොරුගත් රැයක් කෙළවර
දේවතා හුළු අතු එළිය ගෙන
පැමිණියේ මා රැගෙන අම්මා
පාසැලේ චාරිකා බසයට
සාමලා අමරලා සමඟින
ඔට්ටු වී අසුනකට කෙළවර
අඳුරු ගම්බිම් කවුළුවෙන් පිට
පසු කරන් හිරු නැඟෙන කණිසම
අගනුවර වෙත ආමි අවසන
බලා කටුගෙය නි'දස් සතරැස
රනින් ලියැවුණු අතීතෙට වැද
පියමැනිමි ප්ලැනටේරියම වෙත
මමත් මේ පෙරහැරේ හෙමිහිට
ගල්ව ගිය සිංහයා පෙරටුව
නැගෙන සටනට සිසුගේ පිළිමය
අසල අසුනේ මේ නුගය යට
එදත් සිටියා පිරිස රොදබැඳ
කාලයේ ඕඝයට ගොදුරුව
නෙක සුවඳ පැටි වියද සමඟින
මැකී මිතුදම් විසිර ගොස් අද
සාමලා අමරලා කොයිබද?
මේ පැටව් ටික පවා හෙට දින
විසිර ඉහිරී ඇදෙයි දසදෙස
කටු කොහොල් පිරි දුර්ග මංවල
ජීවිතේ ගිරිමුදුන සොයමින
එවුන් අතුරින් එකෙක් එදවස
නුගය යට මේ අසුන මත හිඳ
අද දවස වෙත තුරුළු වනු ඇත
කඳුලු සඟවා ඇහිපියන් යට
මෙදා මා ඇස් බොඳව යන ලෙස
