2008/07/29
මඟ බලමි
මලට මකරන්ද වෙන්නට
සඳට සඳ එළිය දෙන්නට
කොළොම්තොටින් හනික එන්න
මා හද කිරි උතුරන්නට
කඳු ඉනිවැට පියමං කර
එන තුරු නුඹ පොඩි අහසට
කුමුදු කැකුළ මඟ බලාවි
උළුවස්සට බර දී ගෙන
උඩුගං බසයෙන් බැහැලා
කඩුල්ල ළඟ පූදින සඳ
ඇතෙක් බරට සතුට ගලයි
පොඩි කැදැල්ල දෙගොඩ තලා
මුමුන මුමුන තෙපුල් නේක
දැවැටි දැවැටි සුසුම් පාස
පාන නිවා නිල් තරු කැට
තුරුල් වේවි සඳ පපු'තුර
2008/07/25
තුන්සිත් නිවී
2008/07/18
නුඹ පුරහඳ
2008/07/14
අබිනික්මන
සුවඳ කැවූ පෙම් පත්වල සීදේවී
දකින දකින හීනේ පින්සර දේවී
බොළඳ තෙපුල් බොල් සුළඟේ ගොස් පාවී
කුලගේ දුක'ඳුරේ අද ඈ මූදේවී
නිලුපුල් දෙපෙති රතු වූයේ හඬා හඬා
සිසිවත වසා ලප මතු විය වඩා වඩා
කනකර බරණ උදුරා ගෙන කඩා වඩා
අසුපිට නැගී සුරලොව යයි සුරා සොඬා
නපුරු හීන දැක රෑ යම වැලපෙනා
දෑලේ හොවා ගෙන ජාලිය ක්රිෂ්ණජිනා
ගිනිහුල දියේ ලෑ යළි අතට ගෙන මනා
බැස හැර යන්න පිල්කඩ අසල නැවතුණා
සොඳුරු සිහින හළු කොට නැඟී බුර පුරා
ගෙයි ගිනි පිට නොදී තනිවම සිතේ දරා
ඉහිරී පතිකුලය උණු කඳුලු පෙර පෙරා
අබිනික්මන් කළා අවසන යසෝදරා
2008/07/10
බලූ
පෙර කළ පිනින් සිටු මැදුරක උපන් බලු
ටික දොහකින් සිටු සැප කලකිරුනු බලු
කැබ් අසු පිටින් අබිනික්මන් කරන බලු
වෙහෙරේ බණ මඩුව කරගති නිවෙස බලු
වැලි මලුවේ වැලි කෙළියේ යෙදුණු බලු
පොඩි උන් අතර හුරතලයා තමයි බලු
සිටුසැප හලත් ගිහි ගෙට පෙම් බඳින බලු
දවසක් සවස අප නිවසට ආය බලු
බිතක්කනේ වැල් ඇඳ යට නිඳන බලු
අසුරු සැනෙන් ගුගුරා ගෙන පනින බලු
ඇසුත් දතුත් හැර කළු ගුලියක්ය බලු
එහෙයින් වීය ඒ බල්ලා අපට කළු
තුන්තිස් පැයේ මුර සේවේ යෙදෙන කළු
දිවි හිමියෙන් යුතුකම් ඉටුකරන කළු
නෙක ගර්ජන වැඩ වර්ජන නොදත් කළු
කළු මුත් නමට අපෙ කළුවා දැකුම්කලු
නිවසේ අප නැතොත් ලොක්කා තමා කළු
ඉනිවැට පනිනු නැත කිසිවෙක් දන්න කළු
කඩුල්ල අසල වැතිරී මග බලන කළු
දැවටී දෙපා මුල පිසලයි ගිමන කළු
මොර සූරන වැහි වට එක් රැයක මුළු
උතුරා ගඟුල ගං වතුරක් ගැලී රළු
කොතැනක ගියෙ ද ඉන් පසු නොදුටුවෙමි කළු
නිදුකින් සුගතියක උපදින් අපේ කළු
2008/07/07
හෙමින් සැරේ
නුඹ හෙමින් සැරේ හෙමින් සැරේ ආවා
පුරපස අහසට සඳට වඩා
සුනිල දියට සියපතට වඩා
හෙමින් සැරේ හෙමින් සැරේ නුඹ ආවා
වැසි කදුලක් නොම ලද අහසින්
ලිහිණි සරින් ගීයක් ඇසුණා
ඒ රන් ස්වරයෙන් මා සිත් අරණේ
සිය සිය දහසින් මල් පිපුණා . . .
අත්තටු හිමි මුත් අහස අහිමි මා
සිරකළ කුටියේ දොර හැරුණා
අහස මගෙයි මා ඉගිලී යන සඳ
හිරු සඳු වී නුඹ ළඟ සිටිනා . . .
2008/07/03
කුමාරි
අකල් මරණයට කැපවුණු
අපේ අහිංසක පෙම ගැන
කඳුලු බිඳක් නැති වුණාට
නුඹේ ඇසේ කුමාරි . . .
ඇස් සහසක කඳුලු සලා
හැඬුවා මම කුමාරි
දවස පුරා මා හඬවා
රැ සිහිනෙන් කඳුලු පිසින
නුඹට හරිම ආදරේලු
තවමත් සිත කුමාරි . . .
පරවෙන්නැති එකම මලයි
මට නම් නුඹ කුමාරි
රැ සිහිනෙන්වත් ඇවිඳින්
මා හිස සිඹ සනසන්නට
කොතැනක හෝ නුඹ සතුටින්
ඉන්න ඕන කුමාරි . . .
සෙනෙහස පිරි සිටු මැදුරක
රැජින වෙයන් කුමාරි
හිරිහැරයක් නම් මතකය
ඒ සැමරුම් තටු සිඳලා
සඳලුතලෙන් මහවැලියට
විසි කරන්න කුමාරි . . .
මට හමු වෙයි ඒ සුපැතුම්
ගඟ පතුලෙදි කුමාරි
2008/07/01
කොත් එපා
දිනෙක මා මේ සිරුර අතහැර
නොකියාම යමි තරහ නුවු මැන
බධා සීතල සිරුර වැදහෙව
නොවැළපෙන් ඒ තමා දියදම
නිදි වරා දින ගණන් පිරිවර
තබා මැද ගේ ජරා මළකුණ
රකිනු රිසි පෙර පුරුදු පිළිවෙත
මගේ දවසට කඩාලනු මැන
ඔතා රෙදි කඩ මෘත දේහය
සුවිසි පෑ ගත වන්ට පළමුව
යට කරනු මැන පසට පොහොරට
දලුලන්න හෙට දවස ඒ මත
මා නමින් මේ බිමේ කිසි දින
අඹන්නට නොසිතනුය කොත් හෙම
වවා නෙක තුරු මලින් බර සඳ
එක මලක් මෙහි තබා යනු මැන
Subscribe to:
Posts (Atom)